Sznycelki z włoskiej kapusty i grzybów.

Dziś będzie zdradzanie rodzinnych tajemnic  😉
Potrawę wigilijną, o której chcę Wam opowiedzieć, wprowadziła na świąteczny stół moja babcia. Skąd ją znała, nie wie nikt. Moja mama podejrzewa jedno z dwóch źródeł: dom rodzinny pod Przemyślem lub Montceau les Mines, miasteczko we Francji, gdzie moi dziadkowie mieszkali w czasie wojny. Ja nie mam swego typu, sądzę jednak, że ta potrawa  wywodzi się z biedy, wszak głównymi składnikami są grzyby leśne i kapusta, którą pewnie nietrudno wyhodować. Nie zważajmy jednak na genezę. Najważniejsze, że potrawa ta to bezdyskusyjny hit świąteczny w moim domu rodzinnym. Wielu osobom „sprzedałam” już przepis, nie spotkałam się z nikim, kto by go znał z innego źródła. Teraz nadszedł moment, w którym podzielę się nim z Wami.

Przygotowujemy:

1 dużą główkę włoskiej kapusty
15 dag suszonych grzybów leśnych, idealne są podgrzybki
1 dużą cebulę
masło klarowane lub margarynę, sporo, do smażenia
suchą bułkę
duże jajko
bułkę tartą lub inną panierkę (np. kukurydzianą)
sól, pieprz

Kapustę kroimy na osiem części, obgotowujemy w osolonej wodzie. Nie może być miękka, ale musi być na tyle elastyczna, by dała się wycisnąć. Odstawiamy do wystygnięcia.

Grzyby moczymy na noc, następnie gotujemy do miękkości w osolonej wodzie. Odcedzamy. Warto zostawić sobie tę wodę z gotowania grzybów, można znaleźć dla niej wiele zastosowań, o których może kiedyś opowiem  😉
Bierzemy cebulę i kroimy na drobną kostkę. Ponieważ jestem dość leniwa, mielę cebulę w maszynce do mięsa, używając sitka z największymi dziurkami. Uwaga! Jeśli masz dziecko, możesz je teraz wykorzystać  😉

Oj, chyba szczypie w oczy…
Cebulę dusimy na maśle, aż zmięknie i ciut się przyrumieni.
Teraz pora zmielić odcedzone grzyby i dodać je do cebuli. Smażymy cebulę i grzyby przez kilka minut, następnie doprawiamy solą i pieprzem. Zasadą jest lekkie przesolenie i przepieprzenie  😀

Gotową masę odstawiamy do wystygnięcia.
Teraz pora na najtrudniejszą część. Wyciskanie kapusty. Należy bardzo skrupulatnie do tego podejść, gdyż jeśli woda pozostanie, sznycle rozlecą się na patelni. Uwaga! Do tego zadania dziesięciolatek się nie nada, kobieta też nie. Tu potrzeba chłopa! Mój mąż dusi kapustę w dłoniach, tata korzysta ze ścierki kuchennej. Podejdźcie do tego na poważnie!

Od teraz będzie z górki. Do dużej miski mielimy kapustę. Mielimy też bułkę, którą należy wcześniej namoczyć i wycisnąć. Dodajemy wystudzoną masę z grzybów i cebuli oraz jajko. Sól i pieprz. Też musimy lekko przedobrzyć, bo w czasie smażenia smak łagodnieje i może okazać się, że gotowe sznycle są niedosolone. Mieszamy, najlepiej… Ręką.

Formujemy małe kotleciki, według upodobań, obtaczamy w bułce tartej lub gotowej panierce. I smażymy z obu stron na maśle. Te sznycle to pijaki! Trzeba sporo tłuszczu, aby się ładnie zarumieniły, może też zaistnieć konieczność dołożenia go po przewróceniu sznycelków na patelni. Widać to na zdjęciu.

Pozostaje najprzyjemniejsza czynność: Rozkoszowanie się wyjątkowym smakiem sznycelków z włoskiej kapusty i grzybów  🙂
Na zakończenie zdradzę Wam jeszcze, że sporo musiałam się nagłówkować, aby podać Wam przepis, gdyż w mojej rodzinie wszystkie składniki dodaje się na zasadzie „dużo” i „na oko”. Zarówno moja mama, jak i ja, nie podchodzimy nawet do ilości mniejszej niż trzy główki kapusty  😉  A potem się licytujemy, która zrobiła więcej. W tym roku było równo, po 80 sztuk, ale bywały lata, gdzie ilość sznycelków przekraczała setkę…
Koniec zdradzania rodzinnych tajemnic. Smacznego!

~tomasia